koynumda alacakanlık
mozart çalıyor sessiz,oda buz gibi
labonder'içeri giriyor.
gözleri baygın,sarhoş,umursamaz.
geceden kalma belli,
bütün günahları bu gece işlemiş gibi.
boynunda bir sürü ruj izi,
her kadından kalan imzalar öpücükler.
kadehinde fahişelerin ter kokusu
göğsüne bırakılmış yalanma izlerinin zifti,
ve ben onu seyrediyorum yattığım yerden.
labonder bütün kadehleri bitirmiş.
sabote edilmiş gözleriyle bana bakıyor.
kundaklanan kalbinin dumanını bana üflüyor.
metropoldaki bütün kadınlar bilir onu,
bütün yollar tanır
sigarası ağzına varmadan verir dumanı,
kadehi kaldırmadan içkisi sevişir dudaklarında,
ben ve labonder,
aynı odanın küçük kardeşi.
sevişmelerimizi anlatıyoruz,
odamız tarumar,
yaktığımız sigaralar bu şehri yakacak belli.
hiç bir itfaiye yetişemeyecek,
hiç bir su dökülmeyecek
labonder;
odamızda cayır cayır yanacağız arkadaş...
FUAT PAK
koynumuzda eritemediğimiz bütün kadınların ruhu adına arkadaşım,
