yürüyorum bu hiç tanımadığım sokakta
            tesadüfüden,
            sakinlerinide tanımam komşularınıda
            gamsızca,yorulmadan,başımı kaldırmadan yürüyorum
            kaldırım kenarındaki ağaçlardan
            sarı yapraklar düşüyor umursamadığım gri gölgeme.
            benim şanzelizem'di bu dar sokak
            iliklerimde hissettiğim terkedilişim.
            turkuaz'dan bozma kazağını giy
            yürü;depresif dünyanı gez.
            sokağındayım
            asfalttaki çukura biriken sulara bakıyor maviye çalan gözlerim
            geçen arabaları umursamadan..
            devam ediyorum
            hava soğuk
            tükürsem donacak
            ellerim ceplerimde
            üşüyorum
            dönsem onun sokağına
            çalsam kapısını
            kim açar?
            annesimi?
            sevgilisimi?


             FUAT PAK